Een ware chocoladerevolutie
Ontdek de fantastische geschiedenis die aan de oorsprong ligt van de bekende Leonidas-pralines. Van Griekenland tot België, over de Verenigde Staten: het is altijd allemaal een kwestie van passie, doorzettingsvermogen en vindingrijkheid geweest. Inspanningen en talent die ruimschoots werden beloond, want Leonidas geniet ondertussen wereldfaam.
Meer dan 100 jaar geleden legde Leonidas Kestekides de eerste hand aan de praline zoals we deze vandaag kennen. Vier generaties Kestekides drukten door de jaren heen hun stempel op Leonidas, wat van dit merk een heus familiebedrijf maakt. Wat begon als één winkel met een guillotineraam waar pralines op de vensterbank tentoongesteld werden, groeide uit tot een merkbeleving wereldwijd met meer dan 1200 winkels. Iedereen geniet ondertussen van de verrukkelijke creaties van Leonidas. Hoe deze chocoladerevolutie tot stand kwam, dat lees je op deze pagina. Wil je proeven van onze rijke geschiedenis? Spring dan gerust even binnen. Er is altijd een Leonidas-winkel in je buurt.
1882
Anatolia Leonidas Georges Kestekides wordt geboren in Nigde, Turkije.
Op dat moment wist niemand dat Leonidas Kestekides iemand zou worden die zijn hart volgt en zijn dromen waarmaakt. Het begon al op jonge leeftijd toen Leonidas samen met zijn broer Avraam de straat optrok om granitas en andere zoetigheden te verkopen. Leonidas en zijn broer leefden op dat moment in een politiek en economisch instabiele regio en ze verkochten deze zoetigheden om te overleven.
1900
Op 18-jarige leeftijd ruilt de ambitieuze Griek de granitas in voor wijn en begint hij met het verhandelen ervan in la bella Italia. Maar het zat hem niet mee. Eén van de vrachtwagens die een groot aantal van zijn wijntonnen vervoerde -zonder verzekering- krijgt een ongeval. Leonidas Kestekides is geruïneerd maar hij blijft niet bij de pakken zitten. Zijn ambitie neemt opnieuw de overhand en hij steekt de grote plas over naar… de Verenigde Staten. Hij gaat zijn American Dream achterna en hoopt een fortuin te maken in dit Beloofde Land. Hij leert er het vak van zijn passie en wordt confiseur-patissier.
1910
Maar hoe belandt die getalenteerde Griek dan in België? Tien jaar later -in 1910- neemt Leonidas Kestekides samen met de Grieks-Amerikaanse delegatie deel aan de Wereldtentoonstelling van Brussel.
Hij presenteert er zijn confiserie- en patisseriecreaties aan zo’n dertien miljoen bezoekers. Zijn inspanningen worden beloond: Leonidas krijgt de bronzen medaille ontworpen door Godefroid Devreese. Zijn succes gaat niet onopgemerkt voorbij. Alle ogen zijn op Leonidas Kestekides gericht. En dan vooral de ogen van de Brusselse schone Joanna Emelia Teerlinck. Kon zij niet weerstaan aan zijn zoete delicatessen? Of kon hij niet weerstaan aan haar ranke taille en porseleinen huid? Leonidas en Joanna trouwen in 1912 en Gent wordt zijn nieuwe thuis.
1913
In 1913 pronkt Leonidas Kestekides weer op de Wereldtentoonstelling, deze keer in Gent.
Nadat hij zijn nieuwe creaties met de nodige trots heeft gepresenteerd aan de bezoekers, neemt hij op 27 oktober de gouden medaille en een herdenkingsdiploma in ontvangst. 1913 is een succesvol jaar voor Leonidas. Zo wordt de Veldstraat 34 in Gent het adres van zijn eerste tearoom. Samen met Joanna verwent hij zijn gasten met patisserie, confiserie, snoep en ijs.
Door de invasie van de Duitsers sluit Leonidas in 1918 tijdelijk zijn deuren. Maar hij merkt dat de bourgeoisie nog steeds op zoek is naar kleine pleziertjes… Zijn comeback is dan ook beter dan ooit. Behalve zijn tearoom in Gent, opent hij ook nog een “Salle de dégustation et Buffet froid’ in Blankenberge. De kuststad is in die tijd zeer in trek bij de bourgeoisie omwille van haar trendy winkels en casino. De tweede tearoom van Leonidas is op dat moment gevestigd onder het gerenommeerde hotel Lion d’Or.
1922
Terwijl Leonidas zijn succes viert met Joanna in België, verslechtert de politieke situatie in Griekenland.
De geruchten van Leonidas’ succes zijn intussen overgewaaid naar het Griekse vaderland en de familie Kestekides besluit om in Gent te komen wonen. De familieleden van Leonidas dragen hun steentje bij aan het merk, en dan vooral zijn neef Basilio. Leonidas leert Basilio het vak van confiseur-patissier. De twee vullen elkaar perfect aan: de ene is een geboren verkoper en de andere een creatieve geest. Ze bouwen een vader- en zoonrelatie op en creëren een gamma van hemelse pralines.
1924
Nadat Leonidas de harten van Gent en Blankenberge heeft veroverd, vindt hij het hoog tijd om Brussel in te palmen.
De winkel in Gent wordt intussen uitgebaat door zijn Griekse familieleden. Leonidas en Basilio openen een nieuwe tearoom in de Delvauxstraat in Brussel: de “Patisserie Centrale Leonidas”. Samen werken ze hard om Leonidas in onze hoofdstad op de kaart te zetten.
1935
Basilio en Leonidas worden warm onthaald in Brussel. ‘s Nachts bereidt Basilio zijn heerlijke pralines in een kleine werkplek dichtbij de Grote Markt, ‘s morgens trekt hij met paard en kar door de stad om zijn lekkernijen te verkopen aan een trouw publiek.
Alles loopt op rolletjes tot de dag dat Basilio op het matje geroepen wordt voor ambulante handel. Basilio wordt door de politie verplicht om zijn producten in een winkel te verkopen. Basilio huurt een kamer in een pand op de Anspachlaan 58 - klein, smal en zelfs zonder deur die uitgeeft op de boulevard. Maar Basilio zou Basilio niet zijn als hij geen oplossing heeft. Hij stalt zijn lekkernijen uit op de vensterbank en verkoopt zijn pralines vanuit het guillotineraam rechtstreeks aan de voorbijgangers - een revolutionair idee! Basilio verkoopt tot wel 35 kg confiserie per dag rechtstreeks van het productieatelier naar de toonbank, zonder verlies van versheid of tijd én aan de helft van de prijs van zijn concurrenten. Dit was het begin van de verkoop via een guillotineraam, wat later uitgroeide tot hét handelsmerk van Leonidas.
1937
Het is Basilio die zijn oom de merknaam en het logo schenkt. Beetje bij beetje neemt Basilio het harde werk en het beheer over van Leonidas. In 1937 registreert hij het merk Leonidas bij de stad Brussel.
Hij vernoemt het naar zijn oom en kiest als logo voor de Griekse strijder Leonidas, om zijn oom te eren. Dit is de eerste aanzet van het logo zoals we het vandaag kennen.
1950
Een luxeproduct toegankelijk voor iedereen
Leonidas heeft ook de Tweede Wereldoorlog doorstaan. Basilio koopt de cacao aan en maakt zijn eigen chocolade. Leonidas wordt een succesverhaal. Op 20 februari 1948 slaat het noodlot echter toe: Leonidas Kestekides overlijdt. Ondanks dat verlies is Basilio vastberaden om luxeproducten te maken die betaalbaar zijn voor iedereen.
De vraag naar Leonidas-pralines neemt toe, maar Basilio is voorbereid. In 1950 doet hij een beroep op de hulp van zijn jongere broer Alexandros Kestekidis (vader van de huidige voorzitter Vasiliki; woont met zijn echtgenote Hélèni in België) en af en toe op zijn oudere broer Jean-Yani Kestekoglou (vader van mevrouw Maria en mijnheer Dimitrios) om te bouwen aan de reputatie van het merk Leonidas zoals we het vandaag kennen. Om te beginnen vergroten ze hun atelier om de pralineproductie op te voeren. De productieverhoging kwam er ook om de prijs van de pralines laag te kunnen houden.
Alexandros Kestekidis maakte zelf materiaal om amandelpasta de vorm van vruchten te geven. Zijn instrumenten worden ook vandaag nog altijd gebruikt. Bovendien zag hij toe op de ontwikkeling van kleine nieuwe machines, zodat de pralines niet meer met de hand vervaardigd moesten worden. De machines in kwestie boden ook de mogelijkheid om nieuwe smaken te creëren, waardoor het pralineassortiment uitgebreid kon worden. Basilio verhuisde de onderneming naar een groter pand in de Anspachlaan 46. Ook vandaag bevindt zich hier trouwens nog altijd een Leonidas-winkel.
1966
In Brussel krijgen ze maar niet genoeg van de ambachtelijke pralines van Basilio. De pralines zijn dan ook van uitzonderlijke kwaliteit aan een lage prijs. Voor een zakje van 100 gram leg je in die tijd niet meer dan 10 frank (of 25 eurocent) neer. Heel wat ondernemers komen intussen aankloppen bij Leonidas en al snel komen er tientallen winkels bij.
1970
Europese roem
Op 2 april 1970 overlijdt Basilio. Op dat moment richten zijn broers Alexandros en Jean-Yani de bvba Confiserie Leonidas op. Na de dood van Basilio vraagt Alexandros aan Jean-Yani Kestekoglou om de leiding over het bedrijf over te nemen, wat hij tot in 1985 zou doen. Hij wordt bijgestaan door zijn oudste neef Yanni, de zoon van zijn zus. Alexandros was voorzitter van Leonidas van de dood van Basilio in 1970 tot zijn eigen overlijden in 1999 en bleef op zoek gaan naar nieuwe smaken.
Jean-Yani focust in de eerste plaats op de uitbreiding van de Leonidas-winkels buiten België en opent vestigingen in Luxemburg, Nederland en Frankrijk. Wie Leonidas-pralines proeft, kan er maar niet genoeg van krijgen. De verfijnde chocolade valt bij iedereen in de smaak. De productiecapaciteit wordt opgedreven en de nv Confiserie Leonidas koopt de oude Crown-Baelefabriek in de Anderlechtse Graindorlaan 41-43, waar zich ook vandaag nog de hoofdzetel bevindt.
1980
Beroemd, gegeerd, bemind, gewild. Manon zoals we die vandaag kennen, zo is er maar één. Maar hoe begon het allemaal? Oorspronkelijk bestond Manon uit nougatine en een walnoot omhuld door een suikerlaag. Het was Yanni Kesdekoglou, één van de familieleden van Leonidas, die het recept veranderde.
Yanni zorgt voor een primeur op wereldformaat met dit nieuwe recept. Hij krijgt de geniale inval om de gesmolten suiker te vervangen door witte chocolade. Nergens in de wereld worden er op dat moment pralines met witte chocolade gemaakt. De walnoot wordt vervolgens vervangendoor een hazelnoot omdat je deze variant kan roosteren wat het gemakkelijker maakt om ze te bewaren. Ten slotte vervangt hij de nougatine door de alom bekende botercrème. Dit nieuwe recept maakt van Manon de praline waar we zo verzot op zijn.
Tot in 1983 blijft de prijs van Leonidas-pralines geblokkeerd door de Belgische overheid - net zoals de brood- en melkprijzen. Dit komt doordat Leonidas-pralines aanzien werden als een levensbehoefte.
1985
De prijs van het succes
De productie van de pralines blijft stijgen, maar toch moet Leonidas op een bepaald moment een unieke advertentie plaatsen met de oproep om geen aanvragen meer in te sturen voor het openen van een Leonidas-winkel. De productie kan immers niet meer volgen! Het initiatief wijst op de toenemende populariteit van de Leonidas-producten en de keuze om resoluut te blijven focussen op de kwaliteit, ondanks de stijgende vraag.
Door gezondheidsproblemen beslist Jean-Yani Kestekoglou in 1985 om een stap terug te zetten en de leiding van de onderneming over te laten aan de derde generatie. Het is zijn dochter, Maria Kesdekoglu-Kestekides, die samen met haar neef Yanni de fakkel overneemt. In 1992 komt daar nog haar nicht Vasiliki Kestekidou bij en samen staan ze in voor het management van de onderneming. In 2004 besluit ook de broer van mevrouw Maria, Dimitrios Kestekoglou, om in het bedrijf te stappen. Hij zet zijn loopbaan als oogarts stop om zich in te zetten voor het mooie project en het rijke erfgoed van de onderneming te bewaren. Als gedelegeerd bestuurder komt hij aan het hoofd te staan van Leonidas en bereidt hij de evolutie voor van een familiaal bestuur naar een professioneel management. Op zijn voorstel wordt in 2005 een intern auditcomité opgericht, bijgestaan door een interne auditeur, waarvan hij zelf ook lid was. Dimitrios Kestekoglou was voorzitter van de raad van bestuur in 2004, 2006, 2008 en van 2011 tot 2014.
Op dit moment zijn mevrouw Maria, mevrouw Voorzitter Vasiliki en mijnheer Dimitrios alle drie lid van de raad van bestuur van Leonidas en maken hun kinderen zich op om hen op hun beurt op te volgen.
2000
Om aan de grote vraag te kunnen beantwoorden, breidt Leonidas haar fabriek uit. Ook in het oude gebouw van de kaasmakerij Bel in de Kommenstaat in Anderlecht worden vanaf nu Leonidas-pralines gecreëerd. Intussen kun je Leonidas kopen in winkels in de Verenigde Staten en in Azië.
Leonidas wordt marktleider en ondernemers komen van heinde en ver naar Anderlecht om hun lading pralines op te halen. De pralines worden nog altijd gecreëerd met de waarden van Basilio: versheid, kwaliteit, keuze en betaalbaarheid.
2005
Alle Leonidas-winkels worden in een nieuw jasje gestoken. Het guillotineraam maakt plaats voor een nieuwe stijl die wereldwijd wordt doorgetrokken. Leonidas kiest voor een kleurgebruik in het interieur dat de authenticiteit en de waarden van het merk weerspiegelt.
Het is warm en harmonieus, het reflecteert kwaliteit, know-how, ervaring en authenticiteit. Of je nu pralines in Brussel, New York of Parijs koopt in een Leonidas-winkel, je zult altijd het gevoel hebben dat je in dezelfde boetiek verwelkomd wordt in een moderne en gezellige sfeer.
2005
Koffie en pralines, het is de perfecte combo. In Brussel opent daarom in 2005 de eerste Leonidas Chocolates & Café. Ondertussen vind je dit concept wereldwijd en kun je er genieten van heerlijke koffie, ambachtelijke chocolade en smeuïge chocolademelk.
2013
De Belgische Koning Filip maakt op 15 november 2013 zijn lijst met gebrevetteerde hofleveranciers bekend. Leonidas verovert een plaats in deze lijst voor zijn uitstekende kwaliteit en toegankelijke prijs. Een hele eer en een bekroning voor het doorzettingsvermogen en harde werk van iedereen die heeft meegebouwd aan het merk Leonidas.
2021
Sinds 1 oktober 2021 gebruikt Leonidas duurzame cacao voor de productie van zijn pralines. Een vanzelfsprekende evolutie voor een onderneming die al sinds 1913 de ambitie heeft om voor iedereen geluksmomenten te creëren met chocolade. Dankzij die certificering konden de leef- en werkomstandigheden van 2450 cacaoboeren en hun gezin verbeterd worden.
Door een behoorlijk en stabiel inkomen te ondersteunen voor de landbouwers draagt Leonidas op zijn manier bij aan een betere wereld voor mens en planeet. Voor nog meer geluk en om de Leonidas-pralines betaalbaar te houden voor iedereen, neemt Leonidas de kosten die dit engagement voor duurzame cacao meebrengt volledig op zich, zonder de prijzen in de winkel te verhogen.
2023
Sinds zijn toetreding tot het familiebedrijf in 2004 koesterde mijnheer Dimitrios de droom om een nieuwe fabriek te bouwen, in te spelen op de behoeften van morgen en op die manier de toekomst van de onderneming te verzekeren. Op 12 december 2023 was het eindelijk zover en vond de eerstesteenlegging plaats van de nieuwe productie-eenheid in Nijvel: het begin van een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van Leonidas.